می خوام براتون تکه ای از خاطرات دو شهید رو بگم که برای خودم خیلی تاثیر گذار بود.....

خاطره از همسر شهید منفرد نیاکی:

مهم ترین حادثه تلخی که در زندگی مشترک ما رخ داد,فوت دختر عزیزمان مژگان بود.درست زمانی که ایشان در جنگ بود درحالی که عاطفه پدری حکم میکرد, در کنار دخترش باشد,وقتی به او تلگراف زدیم و خبر فوت مژگان را دادیم,ایشان در جواب تلگراف من تلگرافی به این مضمون فرستاد:

"همسر عزیزم ملیحه!آن فرزندم کسانی را دارد که در کنارش باشند,ولی من نمیتوانم در این بحبوحه جنگ,فرزندان سرباز خود را تنها بگذارم"

خاطره ای از شهدای غواص:

فرمانده گردانمان را دیدم.صبح شبی که از اروند رد شدیم.خیلی خوشحال بود.همه مان خوشحال بودیم.

گفتم"حسن آقا!سر کیفی ها"

گفت"آره دعا کن توی همین عملیات شهید بشم.توی همین عملیات ها!"

فردا جنازه اش را آوردند خنده روی لب هایش بود...